Pelgrim in de praktijk
Door: Josefine
Blijf op de hoogte en volg Josefine
27 Juni 2013 | Nederland, Kaatsheuvel
Hallo allemaal
Ja waar blijft ze nou!!! Hoor ik jullie denken.
Ja jullie hebben effe moeten wachten, en ja soms zijn daar goede redenen voor.
Mijn laatste verslag was uit Santiago. Die avond ben ik uit Santiago vertrokken met de bus.
Na nog een laatste (galge) maal bij de tapasbar!! Dat is zo lekker!!!
Daar kun je me iedere dag laten eten, lekkere crocanti de queso. Kaas op een stokje met nootjes erom en cranberriesaus erover. Dat is zoooo lekker.
Maar goed, het was ook vooral gezellig. Ik was er met Carla.
Ik heb het de laatste dagen in santiago naar mijn zin gehad, ik ken de stad en de riedel daar. Weet ook dat je na een dag of wat niet veel bekenden meer ziet. Carla had daar moeite mee, zeker ook omdat ik ook nog voor haar weg ging.
Carla heeft me op de bus gezet, en dat vond ik niet erg. Ik had immers een leuk vooruitzicht. Ik ben van Santiago langs de camino del Norte gereden naar Irun net voor de grens met Frankrijk. Jammer was dat het na 22:00 uur donker werd. Maar ik heb nog wel de zee gezien, en Ribadeo met de brug en de herberg ernaast. En Later Oviedo, Avilles, Gyon en San sebastian. Als ik nog eens ga, pak ik de bus overdag.
Maar hoor ik je denken, waar ging de reis dan naar toe???
Nou in Irun ben ik naar Bayonne gegaan om daar door te reizen naar St Jean pied de port. Ik heb al die tijd contact gehouden met Huberta en Arno en gevraagt of ik nog een paar dagen langs mocht komen.
Om te helpen maar vooral om bij te kletsen over wat deze camino me nou gebracht heeft. En hoe ik dat in mijn verdere leven weer in praktijk kan brengen. En ja Huberta en Arno komen pas in de herfst naar nl en nu was ik in de buurt he :-).
In st jean heb ik nog wat in de tuin gewerkt en in de herberg. Dat is nu eenmaal heel leuk.
Om iedere dag pelgrims te mogen ontvangen, nieuwe zenuwachtige en pelgrims die al lang onderweg zijn.
Vaak zijn mensen heel blij met jouw bijdrage, je ziet ze vaak maar een paar uur.
Maar uit eigen ervaring!!! Weet ik dat je echt wel een indruk achterlaat!!!
Op mijn camino in Spanje heb ik verschillende pelgrims van Lésprit gezien.
Ik herkende vaak wel de gezichten maar wist ze niet thuis te brengen. Maar zei mij wel!!! Als ik ze vertelde dat ik nog effe langs ging bij Lésprit, dan vroegen ze stuk voor stuk.
Doe ze de groeten van ons en zeg dat we het gered hebben en hoe geweldig ze het hadden gehad bij ons.
De Camino is een samenleving op zich, een samenleving in het klein.
Maar één waar ik graag een stukje in nederland van in de praktijk wil brengen.
Op een dag kwam ik een vrouw weer tegen, ze had geen geld en er was geen bank. Ik bood ze koffie aan, gewoon koffie. En hoe blij ze daar mee was.
Ik was in een plaats waar ik weer bekenden tegen kwam, die mij vervolgens trakteerden op eten.
Voor Portomarin kwam ik twee vriendinnen tegen. Die waren met een gezelschap aan het lopen. Ja de bagage werd vervoerd!! Dus veel pelgrims denken dan daar heb je weer van die toeristen. Ze kwamen uit Amerika en ze reisden met een groep, waaronder een pastoor. Iedere dag een kerkmis dus. Ik had met hun een heel leuk gesprek!!! Ze luisterden echt en vroegen me vanalles over mijn camino over mijn redenen. Zelfs wat voor gebed ik had en of ik ook tot god bad.
Net voor Portomarin stopte ik bij een kraampje voor een banaan. En toen kwamen ze terug lopen, en gaven me geld. En zeiden me, we willen vanavond jouw eten betalen en voel je niet aangevallen. Mijn mond viel open.
Ik kende ze net een paar uur. En nu gaat dit verhaal niet over het geld, maar hoe je met een klein gebaar iemands dag een stuk mooier kunt maken.
Je bent onderweg en je komt veel mensen tegen, wat is er mis mee om gewoon eens echt naar iemand te luisteren.
Ze het gevoel te geven, ik ben er voor je.
Als ik onderweg me rot voelde of niet lekker, of ik had iets nodig?
Altijd is er iemand die je helpt!!!! Je kijkt niet door mensen heen, zo van ik heb je niet gezien, ik heb heb er effe geen zin in.
De volgende dag kun je ze goed weer nodig hebben.
Ook in St Jean heb ik in een paar dagen weer veel geleerd. Het viel me dus ook zwaar daar weg te moeten. Maarja live goes on.
Afgelopen maandag ben ik met Maaike en Eugene met de taxi naar Biarritz airport gegaan. En zo stond ik in 1:30 uur weer in Rotterdam.
De dochter van Maaike haalde ons op. En zo was ik maandaavond weer thuis.
Nou dat viel tegen hoor!!!! Leeg huis, geen mens in huis (alleen spinnen)
Ik moet echt weer wennen, aan de leegte in huis, aan de mentaliteit hier. Wat ik steeds meer ervaar, er is geen tijd voor de mens.
Maar goed genoeg voor nu, vervolg volgt. Met fotos.
Lieve groet Josefine
Ja waar blijft ze nou!!! Hoor ik jullie denken.
Ja jullie hebben effe moeten wachten, en ja soms zijn daar goede redenen voor.
Mijn laatste verslag was uit Santiago. Die avond ben ik uit Santiago vertrokken met de bus.
Na nog een laatste (galge) maal bij de tapasbar!! Dat is zo lekker!!!
Daar kun je me iedere dag laten eten, lekkere crocanti de queso. Kaas op een stokje met nootjes erom en cranberriesaus erover. Dat is zoooo lekker.
Maar goed, het was ook vooral gezellig. Ik was er met Carla.
Ik heb het de laatste dagen in santiago naar mijn zin gehad, ik ken de stad en de riedel daar. Weet ook dat je na een dag of wat niet veel bekenden meer ziet. Carla had daar moeite mee, zeker ook omdat ik ook nog voor haar weg ging.
Carla heeft me op de bus gezet, en dat vond ik niet erg. Ik had immers een leuk vooruitzicht. Ik ben van Santiago langs de camino del Norte gereden naar Irun net voor de grens met Frankrijk. Jammer was dat het na 22:00 uur donker werd. Maar ik heb nog wel de zee gezien, en Ribadeo met de brug en de herberg ernaast. En Later Oviedo, Avilles, Gyon en San sebastian. Als ik nog eens ga, pak ik de bus overdag.
Maar hoor ik je denken, waar ging de reis dan naar toe???
Nou in Irun ben ik naar Bayonne gegaan om daar door te reizen naar St Jean pied de port. Ik heb al die tijd contact gehouden met Huberta en Arno en gevraagt of ik nog een paar dagen langs mocht komen.
Om te helpen maar vooral om bij te kletsen over wat deze camino me nou gebracht heeft. En hoe ik dat in mijn verdere leven weer in praktijk kan brengen. En ja Huberta en Arno komen pas in de herfst naar nl en nu was ik in de buurt he :-).
In st jean heb ik nog wat in de tuin gewerkt en in de herberg. Dat is nu eenmaal heel leuk.
Om iedere dag pelgrims te mogen ontvangen, nieuwe zenuwachtige en pelgrims die al lang onderweg zijn.
Vaak zijn mensen heel blij met jouw bijdrage, je ziet ze vaak maar een paar uur.
Maar uit eigen ervaring!!! Weet ik dat je echt wel een indruk achterlaat!!!
Op mijn camino in Spanje heb ik verschillende pelgrims van Lésprit gezien.
Ik herkende vaak wel de gezichten maar wist ze niet thuis te brengen. Maar zei mij wel!!! Als ik ze vertelde dat ik nog effe langs ging bij Lésprit, dan vroegen ze stuk voor stuk.
Doe ze de groeten van ons en zeg dat we het gered hebben en hoe geweldig ze het hadden gehad bij ons.
De Camino is een samenleving op zich, een samenleving in het klein.
Maar één waar ik graag een stukje in nederland van in de praktijk wil brengen.
Op een dag kwam ik een vrouw weer tegen, ze had geen geld en er was geen bank. Ik bood ze koffie aan, gewoon koffie. En hoe blij ze daar mee was.
Ik was in een plaats waar ik weer bekenden tegen kwam, die mij vervolgens trakteerden op eten.
Voor Portomarin kwam ik twee vriendinnen tegen. Die waren met een gezelschap aan het lopen. Ja de bagage werd vervoerd!! Dus veel pelgrims denken dan daar heb je weer van die toeristen. Ze kwamen uit Amerika en ze reisden met een groep, waaronder een pastoor. Iedere dag een kerkmis dus. Ik had met hun een heel leuk gesprek!!! Ze luisterden echt en vroegen me vanalles over mijn camino over mijn redenen. Zelfs wat voor gebed ik had en of ik ook tot god bad.
Net voor Portomarin stopte ik bij een kraampje voor een banaan. En toen kwamen ze terug lopen, en gaven me geld. En zeiden me, we willen vanavond jouw eten betalen en voel je niet aangevallen. Mijn mond viel open.
Ik kende ze net een paar uur. En nu gaat dit verhaal niet over het geld, maar hoe je met een klein gebaar iemands dag een stuk mooier kunt maken.
Je bent onderweg en je komt veel mensen tegen, wat is er mis mee om gewoon eens echt naar iemand te luisteren.
Ze het gevoel te geven, ik ben er voor je.
Als ik onderweg me rot voelde of niet lekker, of ik had iets nodig?
Altijd is er iemand die je helpt!!!! Je kijkt niet door mensen heen, zo van ik heb je niet gezien, ik heb heb er effe geen zin in.
De volgende dag kun je ze goed weer nodig hebben.
Ook in St Jean heb ik in een paar dagen weer veel geleerd. Het viel me dus ook zwaar daar weg te moeten. Maarja live goes on.
Afgelopen maandag ben ik met Maaike en Eugene met de taxi naar Biarritz airport gegaan. En zo stond ik in 1:30 uur weer in Rotterdam.
De dochter van Maaike haalde ons op. En zo was ik maandaavond weer thuis.
Nou dat viel tegen hoor!!!! Leeg huis, geen mens in huis (alleen spinnen)
Ik moet echt weer wennen, aan de leegte in huis, aan de mentaliteit hier. Wat ik steeds meer ervaar, er is geen tijd voor de mens.
Maar goed genoeg voor nu, vervolg volgt. Met fotos.
Lieve groet Josefine
-
27 Juni 2013 - 21:07
Hjdeclercq-brouwer:
Hoi Josefine,
Welkom terug in Nederland.
Heerlijk dat je zo genoten hebt van je tocht.Je ziet het is niet voor niets geweest.Je hebt weer een heleboel mensenkennes op gedaan.
Ik ga nu tot 11 juli met Alexandra en Faas naar Zeeland daarna zie ik je weer.Groetjes -
27 Juni 2013 - 23:00
Nelly Netten.:
hoi Josefine leuk dat je weer thuis bent van je lange reis zal zeker weer wennenzijn maar dat komt ook weer goed wens je een hele mooi toekomst groetjes nelly -
27 Juni 2013 - 23:53
Saskia E Wit En Frans Blok:
We hebben weer genoten van je schrijven. Diep respect voor je! De stilte nu om je heen zal echt wel vreemd zijn!
Ik merk het al als we in Frankrijk zijn en iedereen je groet. Zo gauw we in NL zijn is die verdwenen.
Neem al je positieve ervaringen van jouw camino mee en houdt ze vast! Ze zijn zo waardevol!
Heel veel lieve groeten Frans en Saskia -
03 Juli 2013 - 22:58
Nicolas:
bravo
-
14 Juli 2013 - 16:29
Gerard En Orty:
Lieve kanjer ,
Bij toeval keek ik even op je site, want ik miste het verhaal thuiskomst. Wat mooi dat je weer naar st jpdp geweest bent. We hebben genoten van je verslagen en de mooie vriendschappen. Je bent een echte pelgrim met het hart op de goede plaats, altijd klaar staan voor een ander. Lieve kanjer het ga je goed.
Liefs van ons en een knuffel. -
24 September 2013 - 23:50
Renske Van Dijk:
Hoi Josefine,
Ik weet niet of je me nog kent, maar ik zag je op de voorkant van de Jacobsstaf.
Ik schrok me een hoedje, omdat ik al die tijd zo benieuwd was hoe het met je ging.
Ik weet nog goed dat ik je in beduimelde toestand aantrof, na niet zo leuk nieuws.
Ik ben ondertussen in Nederland, thuis, bij mijn ouders en het is heerlijk.
Ik ben pas vier weken thuis na allerlei avonturen
Ik hoop dat het goed met je gaat, als je zin hebt, stuur een mail! :)
Liefs,
Renske, het 17 jarige meisje dat alleen liep... -
19 Augustus 2014 - 10:35
Marie-Lise Et Janny:
Hello Josefine,
Nous avons marché ensemble depuis Varaire jusqu'à Saint Jean Pied de Port. (Esprit du Chemin)
Bravo pour ton grand pèlerinage et ton récit.
Nous sommes arrivés à Santiago le 2 juin 2013 et nous allons accueillir des pèlerins au gîte du Soulié près de Conques à partir du 24 août 2014. Gros bisous
-
06 November 2014 - 16:59
Franciscus :
Hallo Josefine,
Ga je voortaan met z'n tweeën op pad ? :-)
M.vr.gr,Frans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
